ماهی ژئوفاگوس

سیچلاید ژئوفاگوس

ژئوفاگوس ها یک گروه ماهی خاص از سیچلاید های آمریکایی هستند، زیست بوم اصلی آنها در رودخانه ها و دریاچه های امریکای جنوبی است اما یک نژاد از انها نیز در پاناما یعنی امریکای مرکزی وجود دارد. در منابع مختلف تعداد نژاد های این ماهی 31 نژاد قید شده که به اختصار چند نژاد انهارا نام خواهم برد: ژئوفاگوس هکلی البینو، پروکسیموس، برزیلیانس، رد هد تاپاجوس، التی فرانس ،اسونی{سِوِنی}، پروکسیموس، وینملری، استندیچنری، بالزانی و…

در واقع در ایران و بین مغازه های اکواریومی و عام اکواریوم بازان اینگونه جا افتاده است که کلا ژئوفاگوس را یک ماهی تصور کرده و پروکسیموس را یک ماهی جداگانه، که تصوری کاملا غلط است.

[lwptoc]

شرایط عمومی اکواریوم و سازگاری ماهی ژئوفاگوس

ژئوفاگوس ها و به طور کلی همه‌ی سیچلاید ها خلق و خوی خشنی دارند و این خلق و خو میتواند قابل درجه بندی باشد که عوامل زیادی مانند سایز اکواریوم، تعداد و سایز ماهی ها و جنسیت انها در آن دخیل باشد، و البته لازم به ذکر است که ژئوفاگوس ها با ماهیانی نظیر کفخوار ها تا حدی به مشکل میخورند چون که ژئوفاگوس ها بیشتر زمان خود را در منطقه ی میانی و کف اک و بین دکور سپری میکنند و با ماهیان دیگر که در این محل رفت و امد میکنند ممکن است به مشکل بخورند ولی به طور کلی اگر یک سری نکات را رعایت کنید میتوانید تا حد زیادی از بروز این قضایا جاوگیری کنید.

سعی کنید حجم های بالاتر از 200 لیتر را برای نگهداری این ماهی انتخاب کنید، برای این حجم میتوانید از تعداد پنج ژئوفاگوس استفاده کنید. این تعداد خود نیز در کم کردن درگیری تاثی مثبتی دارد. در کنار این ماهی میتوانید از ماهی هایی مانند سورم، نیکاراگوئه، بلک گوست و حتی انجل با شرط رعایت سایز نگهداری کنید. این ماهی تا حدی پی اچ اسیدی اب را دوست دارد، برای دکور زدن میتوانید از چوب، گیاه طبیعی و سنگ های گرد بهره بگیرید.

تغذیه ماهی ژئوفاگوس

ژئوفاگوس ها جزو ماهیان همه چیز خوار هستند، برای تغذیه کردن انها میتوانید از غذاهای شرکتی برند های معتبر و مخصوص سیچلاید های آمریکایی استفاده کنید که از درصد پروتئین بالایی برخوردار هستند، همچنین میتوان از خیار، کدو، میکس های دست ساز دل و سبزیجات وکرم خونی به صورت هفتگی  برای تغذیه انها استفاده کرد، اما باید یک سری نکات را در رابطه با تغذیه این ماهی رعایت کرد، نخست اینکه همیشه غذاهای شرکتی را در آب بخیسانید و اینکه غذاهای خشک را هفته ای دوبار در عصاره سیر  ( برای ترغیب ماهی به غذا خوردن و همچنین جلوگیری از بروز انگل روده ای ) و هفته ای دوبار هم در مولتی ویتامین بخیسانید، این اعمال هم باعث هضم بهتر غذا و هم باعث سلامت دستگاه گوارش ماهی میشود، نکته ی دیگر در رابطه با غذا دهی سورم این است که به جای یک مرتبه تغذیه کردن در روز، مقدار غذایی را که قرار است به ماهی بدهید را در دو یا سه مرتبه به ماهی بدهید و دقت کنید که ماهی پر خوری نکند و یا اینکه غذای اضافه ای باقی نماند.

تشخیص جنسیت ماهی ژئوفاگوس

روش های مختلفی برای تشخیص جنسیت ماهی پروکسیموس مطرح شده است که به اختصار چند نمونه را بیان میکنم، ضمنا توجه کنید که تا زمانی که ماهی به سایز ماهی بالغ نرسیده باشد نمیتوان به طور قطع جنسیت انهارا تشخیص داد.

• ماهی نر از رنگ بهتر و زیباتری برخوردار است و ماهی ماده تا حدی درخشندگی کمتری دارد.
• ماهی نر زمانی که کاملا بالغ شده باشد روی سرش قوز میزند ( هد میزند ) که در جنس ماده این نشانه نیست.
• میتوان گفت انتهای تمام باله های ماهی نر ( بجز جانبی ها ) بلند و نوک تیز هستن ولی در جنس ماده باله ها کوتاه و گوشه ی گرد دارند.
• نرها کمی کشیده تر هستند و ماده ها کمی تپل تر و گردتر هستند.

تکثیر ماهی ژئوفاگوس

از آن جایی که تشخیص جنسیت این ماهی تقریبا کار مشکلی است بهترین روش برای تکثیر این ماهی خرید و نگهداری یک گله ی پنج عددی ژئوفاگوس در اکواریومی با حجم 200 لیتر است، پس از این کار نیاز است مدتی صبر کنید تا از بین گله دوماهی یکدیگر را به عنوان جفت انتخاب کنند. دمای آب را بین 27 تا 28 نگهدارید .از جمله رفتار هایی که میتوانید با دیدن انها به جفت شدن ماهیان خود پی ببرید میتوان به قفل کرد دهان ها به هم، چرخش دو ماهی به دور هم و… اشاره کرد.

بعد از جفت شدن لازم است که شما جفت را به اکواریومی مجزا با حجم 80 تا 100 لیتر انتقال دهید، این گونه برای تخم ریزی خود به یک صفحه سنگ صاف نیاز دارند و هر بار حدود 200 تخم میریزند که البته تعداد تخم ها و میزان هچ انها به سلامت جفت و تغذیه و شرایط آب بستگی دارد، بعد از تخم ریزی برای جلوگیری از قارچ زدن تخم ها به آب اکواریوم متیلن بلو اضافه کنید. هیچ ماهی دیگری نباید در اکواریم باشد و گاهی ممکن است که ماهی نر، ماهی ماده را از تخم ها با پرخاشگری دور کند. پس از سه روز معمولا لارو ها از سنگ جدا شده که والدین انهارا با دهان خود جابه جا میکنند و از انها مراقبت میکند، در این مدت اصلا به انها شوک و استرس وارد نکنید چون با ایجاد استرس والدین تخم ها و لارو هارا از بین میبرند. پس از هفت روز لارو ها به شنای ازاد مشغول میشوند که در این زمان شما میبایست آنها را با ارتمیا تغذیه کنید.